TimeRot

Aimlessly wasting time, the new violence.

At the end of the 20th century, after a few people got killed by alohol-violence, the term aimless violence became fashionable.
The aimlessness of drunkards violence would be that the victim had nothing to do with the perpetrator. The point of view of the victim (I had nothing to do with it, so the violence is aimless) clouded the real cause of the violence: excessive alcohol consumption, sometimes combined with other drug consumption like speed or cocaine), and the solution: supply less alcohol to already drunk men in the age class between twenty and thirty-five.

Scores of people held torchlight processions against this aimless violence. Not passing the headquarters of alcohol manufacturers in the Netherlands, like Heineken and Grolsch, but passing the places where copious consumption of their products inevitably led to a random victim.

We see the same misunderstanding with timers, the mixup of perspectives which leads to hilarious situations.

There are demonstrations for holding on to jobs, security, vested rights, etc. Factories and offices where thousands of people are waisting their time, are shored up by supporting politicians. Loss of the use of a products and services leads to panicky reactions on stock markets and the mass media: cars working fine should be taken off the road and demolished, as to make new cars and creating ‘growth’.

CEO’s, CFO’s CTO’s, middle management, shop floor stewards, they all aim at the higher timerot-index.

Tijdverspillen is pas zinloos geweld!

Aan het eind van de twintigste eeuw kwam, nadat een aantal keren doden waren gevallen door alcohol-geweld, de term zinloos geweld in zwang. Het zinloze in het dronkemans geweld zou zijn dat het slachtoffer niets te maken had met de dader. Het vanuit het slachtoffer beredeneerde perspectief ontnam de blik op de werkelijke oorzaak (overmatig alcohol gebruik, soms in combinatie met speed en cocaïne), en op de oplossing (minder alcohol verstrekking aan bezopen kerels tussen de twintig en vijfendertig jaar).

Hele volksstammen hebben daarna fakkeloptochten gehouden tegen dit zinloze geweld. Niet langs de directiekantoren van de alcohol producenten van Nederland, zoals Heineken en Grolsch, maar langs de plekken waar de consumptie uiteindelijk tot een onvermijdelijk treffen met een willekeurig slachtoffer had geleid.

Dat zelfde misverstand zien we bij tijdrot ook, de verwisseling van perspectief die tot kolderieke situaties leidt.

Zo kennen we allemaal de demonstraties tot behoud van banen, zekerheid, verworven rechten, enzovoorts. Fabrieken, waar duizenden mensen hun tijd verspillen, worden met behulp van extra steun van politici open gehouden. De afname van het verbruiken van producten leidt onmiddellijk tot een paniekerige reacties: auto's die het nog prima doen worden van de weg gehaald en gesloopt, zodat er nieuwe auto's moeten worden gemaakt, en de productie in stand wordt gehouden.


Directeuren, managers, leidinggevenden, allemaal streven ze naar een hoge tijdrot-coëfficiënt.